سلام علیکم
بالاخره تصمیم گرفتیم بحث مفردات سوره ی حجرات رو شروع کنیم.
ایشالا اگه همت کنیم انتظار رحمت خدا ، انتظار بیجایی نیست.
فعلا کار رو با یه مثال ساده از سوره ی اعراف شروع می کنیم تا یه کم با روش کار آشنا بشید، بعد میریم سراغ کار اصلیمون یعنی سوره ی حجرات ؛ البته از پست های بعدی.
اگه دقت کنید می بینید که صرفاً بحث مفردات نیست؛ سعی می کنیم روی روش های ترجمه هم تمرکز کنیم . حالا اگه شد ، آخر هر آیه میشه بحث تفسیری هم کرد.

مثال : توی سوره ی «اعراف» آیه ی 7 ، با عبارت « فَلَنَقُصَّنَّ » مواجه میشیم. قبل از هر چیز باید این عبارت رو هَرَس کرد. حرف «فَـ» به معنی «پس» و حرف «لَـ» که برای تأکید فعل هست، حذف میشن. می مونه : «نَقُصَّنَّ» . این فعل حالت تأکید دار فعل «َنقُصَّ» هست. منصوب بودن این فعل به خاطر یه حرف ناصبه است که حذف شده. کلمه مرفوع «َنقُصُّ» بر وزن «نَفعُلُ» و از ریشه ی «ق،ص،ص» است. این فعل در اصل به شکل «َنقْصُصُ» بوده. این فعل صیغه ی متکلم مع الغیر (اول شخص جمع) از فعل «َيقُصُّ» است. ماضی آن به شکل «قَصَّ» می باشد.
حالا رسیدیم به نقطه ی مطلوب! یعنی ساده ترین حالت کلمه. از این جا به بعد مراحلی که اومدیم رو یکی یکی بر می گردیم.
ریشه ی «ق،ص،ص» به معنی داستان است . فعل «قَصَّ»  ، یعنی روایت کرد. «َيقُصُّ» یعنی روایت می کند و «َنقُصُّ» یعنی روایت می کنیم. حالا نون تأکید و حرف «فَـ» رو می چسبونیم بهش . دوباره رسیدیم به عبارت  « فَلَنَقُصَّنَّ » ، که معنیش این میشه : « پس قطعاً در این هنگام روایت خواهیم کرد»

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: